Een urinetest om baarmoederkanker op te sporen?

Baarmoederkanker uitgelegd:

De baarmoeder, ook wel de baarmoeder genoemd, is een gespierd hol orgaan. Qua vorm lijkt het op een omgekeerde peer en het is als volgt verdeeld:

• Baarmoederholte(Cavum uteri): binnenin de baarmoeder met een platte binnenkant.
• Lichaam van de baarmoeder (corpus uteri): Het bovenste tweederde deel van de baarmoeder. In het bovenste deel bevindt zich de zogenaamde koepel (fundus uteri).

Baarmoederkanker, ook wel baarmoedercarcinoom (of corpuscarcinoom) genoemd, ontwikkelt zich in het bovenste deel van de baarmoeder en is een kwaadaardige tumor van het baarmoederlichaam. Het ontwikkelt zich bijna uitsluitend uit het endometrium, het slijmvlies binnenin de baarmoeder, en niet uit de spierlaag, zoals bij vele andere soorten kanker het geval is. Baarmoedercarcinoom wordt beschouwd als de vierde meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen - met een gemiddelde leeftijd van ongeveer 68 jaar. De meeste diagnoses worden gesteld tijdens de menopauze, omdat in die periode veranderingen in het slijmvlies optreden, en individuele cellen door mutatie in kankercellen kunnen veranderen. Daarom wordt in de technische terminologie de term endometriumcarcinoomgebruikt.

Endometriumcarcinoom manifesteert zich meestal met bloedingen - zogenaamde postmenopauzale bloedingen. (Let op: Omgekeerd ligt slechts in 5-10% van de postmenopauzale bloedingen een baarmoedercarcinoom ten grondslag). Momenteel worden maligniteiten gediagnosticeerd door middel van transvaginale echografie, ambulante hysteroscopie (d.w.z. procedures waarbij gebruik wordt gemaakt van een smalle telescoop in de baarmoeder) en endometriale biopsie. Door technisch falen of ondraaglijke pijn moet tot 31 % van de vrouwen het onderzoek onder algehele anesthesie herhalen.

Niet-invasieve test:

In dit verband is het bijzonder belangrijk om regelmatig screeningonderzoeken te verrichten, zodat een eventuele tumor in een vroeg stadium kan worden opgespoord en behandeld. Om vroegtijdige opsporing te vergemakkelijken, zijn daarom dringend nieuwe strategieën nodig om bij vrouwen met agressieve ziekten genezing door hysterectomie (d.w.z. gedeeltelijke of volledige operatieve verwijdering van de baarmoeder) mogelijk te maken.

Momenteel ondergaan miljoenen vrouwen zonder endometriumkanker elk jaar deze invasieve tests, wat financiële gevolgen voor de zorgverstrekkers en persoonlijke kosten voor de vrouwen met zich meebrengt. Daarom hebben onderzoekers nu een eenvoudige, gemakkelijk uit te voeren, niet-invasieve test ontwikkeld om vrouwen met baarmoederkanker te screenen, terwijl bij de meerderheid van de gezonde vrouwen de onzekerheid door deze test zou worden weggenomen.

De analyse van de Universiteit van Manchester, gepubliceerd in het tijdschrift Nature Communications, beschrijft de niet-invasieve test, die door vrouwen thuis kan worden afgenomen. De diagnose van het carcinoom wordt gesteld door een urine- of vaginaal monster onder een microscoop te nemen.

Nieuwe studie:

In totaal hebben 216 vrouwen aan dit onderzoek deelgenomen. 103 van hen hadden bekend of verdacht baarmoedercarcinoom en 113 hadden nog onverklaard bloedverlies na de menopauze. De gemiddelde leeftijd was 61 jaar en hun BMI was 30 kg/m2. Vrouwen met endometriumkanker werden gemiddeld 68,5 jaar, terwijl de groep met postmenopauzale bloedingen gemiddeld 58 jaar oud was.

Veelbelovende resultaten:

De nieuwe testprocedure was in staat 91,7% van de vrouwen met baarmoederkanker te identificeren. Het percentage mensen zonder baarmoederkanker die negatief testten met de nieuwe test was 88,9%.

Volgens de studie tonen deze resultaten aan dat baarmoederkankercellen met een microscoop kunnen worden opgespoord in urine- en vaginale monsters. Dienovereenkomstig kunnen vrouwen die positief testen worden doorverwezen voor diagnostisch onderzoek, terwijl vrouwen die negatief testen geen invasieve operatie nodig zouden hebben. Aangezien reeds bekend is dat bij baarmoederkanker kwaadaardige cellen via de baarmoederhals in het lagere genitale stelsel terechtkomen, kunnen deze cellen worden verzameld door spoeling of uit zelf afgenomen urinemonsters. De zogenaamde cytologieprocedure om de cellen te testen kan een nuttige methode zijn, aangezien de daarvoor benodigde deskundigheid en infrastructuur gewoonlijk al in de gezondheidsinstellingen aanwezig is. De onderzoekers menen dat de nieuwe test een eenvoudige en gemakkelijk toe te passen oplossing is die zou kunnen worden gebruikt als triagemethode (d.w.z. prioritering van medische zorg) voor vrouwen met verdenking van baarmoederkanker. Lagere kosten, snelle doorlooptijden en de mogelijkheid van laboratoriumdiagnostiek dichtbij de patiënt (d.w.z. diagnose direct in het ziekenhuis, bij de dokter of in de apotheek) zouden tot de voordelen van een dergelijke methode kunnen behoren.

Conclusie:

Volgens studies is baarmoederkanker wereldwijd de zesde meest voorkomende vorm van kanker bij vrouwen, met ongeveer 380.000 diagnoses per jaar. Hoewel de meeste vrouwen met een postmenopauzale bloeding goede prognosekansen hebben, heeft slechts 5-10% van hen maligne pathologie. Volgens het onderzoek zou de nieuw ontwikkelde niet-invasieve urinetest de meeste vrouwen kunnen helpen een doeltreffender diagnose te stellen dankzij deze snellere, minder dure en patiëntvriendelijker methode. Ondanks veelbelovende resultaten zijn verdere, grotere diagnostische studies bij vrouwen met onverklaard bloedverlies na de menopauze nog steeds nodig om een definitieve diagnostische test te bevestigen.