Geen kinderspel: een vergelijking van twee antipyretica

Koorts als een indicator:

Koorts is een van de oudste ziekte-indicatoren bij zoogdieren en wereldwijd een van de meest voorkomende redenen voor doktersbezoek. Koorts is vaak merkbaar als reactie op ontsteking, infectie en trauma. Naast een stijging van de lichaamstemperatuur gaat koorts vaak gepaard met andere ziekteverschijnselen. Juist daarom is het belangrijk te weten welk soort medicatie moet worden gebruikt (bijvoorbeeld: intraveneus, rectaal of oraal). Want als het kind bijvoorbeeld ademhalingsmoeilijkheden heeft of moet braken, zou rectale of intraveneuze toediening een alternatief zijn.

Ethische Norm:

Alle procedures in de multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, vergelijkende klinische studie van fase 3, die onlangs is gepubliceerd in het tijdschrift BMC Pediatrics, zijn uitgevoerd overeenkomstig de ethische normen van de institutionele en/of nationale onderzoekscommissies. In deze studie werden patiënten van 6 maanden tot 14 jaar met een oksel (in de axilla) lichaamstemperatuur van meer dan 38°C toegewezen aan de studiegroep of de controlegroep.

Methode en procedure van de studie:

De studiegroep kreeg eerst intraveneus propacetamol toegediend, gevolgd door orale placebo-medicatie. Patiënten in de controlegroep kregen intraveneus 100 ml 0,9% natriumchlorideoplossing zonder propacetamol toegediend. Daarna werd dexibuprofen oraal toegediend. De lichaamstemperatuur van alle patiënten werd gemeten na 0,5, 1, 1,5, 2, 3, 4 en 6 uur na orale toediening van placebo of dexibuprofen. Er werden geen andere koortswerende middelen of antibiotica toegediend binnen 6 uur na de toediening van placebo of dexibuprofen, tenzij de behandelende kinderarts dit noodzakelijk achtte.

In totaal werden 263 patiënten (125 in de studiegroep) van de ziekenhuizen van de Katholieke Universiteit van Korea ingeschreven. De lichaamstemperatuur van de patiënten in de studiegroep was significant lager (37,73°C versus 38,36°C en 37,25°C versus 37,40°C op respectievelijk 0,5 en 2 uur) tot twee uur na de toediening.

De temperaturen in de periode 3, 4 en 6 uur na toediening van de geneesmiddelen verschilden niet significant. Een lichaamstemperatuur van minder dan 38 °C werd bereikt binnen 0,5 uur na toediening van propacetamol, terwijl het ongeveer een uur duurde voordat de bovengenoemde lichaamstemperatuur werd bereikt na toediening van dexibuprofen. De twee groepen vertoonden geen significante verschillen wat betreft het bereik van de daling van de lichaamstemperatuur, het bereik van de verandering van de lichaamstemperatuur voor de verhouding tussen toediening en tijd van het antipyreticum, de maximale waarde van de daling van de lichaamstemperatuur gedurende de 6-uur periode.Het bereik van de verandering van de lichaamstemperatuur bij koortsverlagende toediening-tijd relatie, de maximale waarde van de daling van de lichaamstemperatuur gedurende de testperiode van 6 uur, het aantal patiënten (bij wie de lichaamstemperatuur normaliseerde), de gemiddelde tijd bij de eerste normalisatie van de lichaamstemperatuur, en de ontwikkeling van bijwerkingen, waaronder gastro-intestinale problemen, verhoogde leverenzymen, en lage bloedplaatjes (bijv. neusbloedingen).bv. neusbloedingen)

Lichamelijk onderzoek en laboratoriumtests (met volledig bloedbeeld, bloedchemie en urineonderzoek) werden uitgevoerd vóór de toediening van antipyretica en bij het tweede bezoek (3 dagen na de eerste toediening). Ongewenste voorvallen werden gedurende het hele proces opgevolgd en alle voorvallen werden geregistreerd.

Resultaten van de studie:

Op basis van de studieresultaten bleek het koortswerende effect van intraveneuze propacetamol in vergelijking met orale dexibuprofen na 6 uur gelijk te zijn bij de patiënten met koorts. Voorts waren de waarden van de lichaamstemperatuur van eerstgenoemde stof gedurende de eerste twee uur beduidend lager dan die van dexibuprofen. Terwijl de geneesmiddelconcentratie van propacetamol (intraveneuze toediening) binnen 40 minuten de maximumwaarde bereikt, duurt het meer dan twee uur voordat dexibuprofen (orale toediening) zijn hoogste concentratie bereikt.

Conclusie:

Dexibuprofen (bijvoorbeeld in Seractil forte filmomhulde tabletten) en propacetamol (bijvoorbeeld in ben-u-ron zetpillen) zijn de twee meest gebruikte koortswerende middelen (d.w.z. antipyretische geneesmiddelen) bij kinderen en adolescenten. In gevallen waarin de orale route niet mogelijk is, kan propacetamol ook rectaal worden toegediend. Vooral in gevallen waarin het kind last heeft van ademhalingsmoeilijkheden of braken, zou deze toedieningsweg een optie zijn. In dat geval zou de biologische beschikbaarheid, d.w.z. het deel van de toegediende dosis dat de circulatie bereikt, echter aanzienlijk afnemen (54% minder dan bij de orale route). Daarom is het van het grootste belang af te wegen of intraveneuze, rectale of orale toediening moet worden gebruikt.