Is het metabool syndroom van een man een bedreiging voor de zwangerschap van zijn vrouw?

Metabool Syndroom Uitgelegd:

Het zogenaamde metabool synd room is geen op zichzelf staande ziekte, maar een combinatie van verschillende ziekten en verschijnselen. Vandaag de dag wordt het beschouwd als de belangrijkste risicofactor voor hart- en vaatziekten - de meest voorkomende doodsoorzaak in geïndustrialiseerde landen. Daarbij vat het syndroom de verschillende aspecten samen die vaak tot hart- en vaatziekten leiden. Deze zouden zijn: Zwaarlijvigheid (d.w.z. overgewicht), verstoorde vet- en cholesterolbalans, arteriële hypertensie (d.w.z. hoge bloeddruk) en verhoogde bloedsuikerspiegel. De combinatie van deze vier subziekten wordt in de Anglo-Amerikaanse taal ook wel dodelijk kwartet genoemd. Deskundigen schatten dat één op de vier mensen in Duitsland in de loop van zijn leven het metabool syndroom zal ontwikkelen. Ook bestaat de mogelijkheid dat dit de kans op overlijden aan de gevolgen van een hartaanval of beroerte verveelvoudigt. De kans dat iemand met het syndroom een vorm van diabetes ontwikkelt, zoals type 2 diabetes mellitus, is ongeveer vijf keer zo groot.

Volgens de resultaten van de studie loopt zelfs de zwangerschap van een vrouw gevaar door de combinatie van dergelijke ziekten bij mannen.

Bijna een miljoen zwangerschappen bestudeerd:

In de analyse, gepubliceerd in december 2020, door Oxford University Press, onderzochten de onderzoekers gegevens van Amerikaanse verzekeringsclaims voor 958.804 zwangerschappen. Deze verzekeringsclaims omvatten gegevens tussen 2007 en 2016.

Naast het metabool syndroom werd ook informatie verzameld over verschillende aandoeningen zoals chronische obstructieve longziekte, depressie en hartkwalen. De last van chronische ziekten voor alle patiënten, met inbegrip van leeftijd en medische voorgeschiedenis (hartfalen, myocardinfarct, vaatziekten, nierziekten, leverziekten, kanker, enz. Deze werden aangepast om rekening te houden met andere zwangerschapsbeïnvloedende factoren - met name leeftijd, gezondheid, gewicht van de moeder, en of de vader of de moeder rookte.

4,6% van de mannen die aan het onderzoek deelnamen, was ouder dan 45 jaar en 23,3% had vóór de conceptie ten minste één aspect van het metabool syndroom. Tijdens de duur van de studie ging 22% (172.995) van de zwangerschappen verloren door ectopische zwangerschap, miskraam of doodgeboorte. Naarmate de leeftijd van de moeder en het aantal andere medische aandoeningen toenamen, namen ook de zwangerschapsverliezen toe, hoewel het verband tussen de gezondheid van de vader en zwangerschapsverlies bleef bestaan. Het verhoogde risico op zwangerschapsverlies nam ook toe met de leeftijd van de vader. De precieze mechanismen waardoor de gezondheid van de vader het risico van zwangerschapsverlies beïnvloedt, zijn echter niet bekend. Volgens de studie zou één plausibele verklaring epigenetische schade aan het DNA van mannelijk sperma kunnen zijn. Bijgevolg konden niet alle noodzakelijke genen die hun oorsprong vinden in het embryo of de bevruchte eicel, worden geactiveerd.

Volgens de leider van het onderzoek, Prof. Michael Eisenberg van de Stanford University School of Medicine, is dit de eerste studie die suggereert dat zwangerschapsrisico's een verband vertonen met een toenemend aantal ziekten bij mannen.

Ondubbelzinnige bevindingen:

Ten minste één aspect van het metabool syndroom was aanwezig bij 25% van 958.804 mannen (gemiddelde leeftijd 35,3 jaar) uit het Amerikaanse zwangerschapscohort. Vergeleken met mannen die geen enkel aspect van het metabool syndroom vertoonden, nam het risico van zwangerschapsverlies met 10% toe bij mannen met één syndroomcomponent - met twee, drie of meer componenten met respectievelijk 15% en 19%. Vaders zonder metabool syndroom hadden dan ook in 17% van de zwangerschappen te maken met buitenbaarmoederlijke zwangerschap, miskraam of doodgeboorte. Met één aspect van het syndroom nam het risico toe tot 21%, met twee aspecten tot 23%, en met drie of meer tot maar liefst 27%.

Studie beperkingen:

Er waren beperkingen aan de studie - deze omvatten:

• mogelijk gebrek aan details en nauwkeurige diagnoses in verband met het ophalen van informatie uit VS-databanken.
• Zwangerschapsverliezen die geen deel uitmaakten van een verzekeringsclaim - deze omvatten bijvoorbeeld vroeggeboorte
• De resultaten hadden alleen betrekking op particulier verzekerde en werkende ouders, waardoor de resultaten van de studie mogelijk niet van toepassing zijn op andere bevolkingsgroepen.
• Onvolledige informatie over belangrijke factoren zoals sociaal-demografische status, etnische achtergrond en middelenmisbruik.

Conclusie:

Volgens de bevindingen van de studie wordt de niet-goede gezondheid van de vader geassocieerd met een hoger risico op zwangerschapsverlies. Hoewel de studie geen definitief oorzakelijk verband kan aantonen, d.w.z. dat een slechte gezondheidstoestand van de vader een oorzaak is van zwangerschapsverlies, toont zij wel aan dat er een verband bestaat. De resultaten van de studie impliceren dat preconceptiebegeleiding van de vader niet mag worden vergeten, aangezien zijn gezondheid een belangrijke invloed op de zwangerschap kan hebben.

Volgens Prof. Eisenberg zijn er nu bevestigende studies nodig om de gevonden verbanden tussen zwangerschapscomplicaties en de gezondheid van de vader in de nabije toekomst beter te begrijpen.