Astma:
Bronchiale astma, of gewoon astma, is een ziekte van de luchtwegen die wordt veroorzaakt door chronische ontsteking van de bronchiën. De getroffenen lijden aan aanvallen van ademnood en hoesten. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen twee vormen:
- Allergische astma: hier wordt de reactie van verminderde longfunctie veroorzaakt door contact met bepaalde allergieën.
- Niet-allergische astma: De astma-aanval wordt uitgelokt door niet-specifieke prikkels, zoals infecties of zelfs koude ademlucht.
De taak van de menselijke bronchiën is het geleiden van de ingeademde lucht van de luchtpijp naar de longblaasjes. Dit is waar de gasuitwisseling plaatsvindt: Zuurstof wordt opgenomen in het bloed en kooldioxide wordt afgegeven aan de lucht om te worden uitgeademd.
Longziekte veroorzaakt zwelling van het slijmvlies dat de binnenkant van de bronchiën beschermt. Als gevolg daarvan vernauwen de bronchiën zich en wordt een dik slijm geproduceerd. De gevolgen zijn moeilijk in- en uitademen en een verhoogde ademhalingssnelheid.
Oefentraining kan deze astma-gerelateerde symptomen uitlokken en leidt daarom tot een mogelijke afkeer van fysieke training bij astmapatiënten. Terwijl artsen astmapatiënten lichaamsbeweging ontraadden, zijn de positieve gezondheidseffecten van lichaamsbeweging bij gezonde mensen inmiddels duidelijk aangetoond. De vraag is nu of lichaamsbeweging ook voordelen kan hebben voor astmapatiënten.
Om dit te onderzoeken hebben wetenschappers in Finland nu een zogenaamde REACT-studie (d.w.z. Regular Exercise and Asthma Control Trial) opgezet.
Opmerking: Als u astma hebt, moet u eerst uw arts raadplegen voordat u aan lichaamsbeweging begint. De deelnemers aan de bovengenoemde studie werden gecontroleerd onder medisch toezicht volgens de respectieve richtlijnen.
Lichamelijk onderzoek:
De REACT (Duits: Studie zu regelmäßiger körperlicher Betätigung und Asthmakontrolle) is een gerandomiseerde gecontroleerde parallelle studie, gepubliceerd in 2019, in het tijdschrift Nature-Research. In totaal werden 164 studiedeelnemers ingeschreven en gelijkmatig verdeeld in twee groepen. Hierbij werd de astmacontrole van de deelnemers aan de studie gedurende 24 weken geanalyseerd aan de hand van lichaamsoefeningen.
Die Interventionsgruppe erhielt individuelles Training: Aerobic Training mindestens dreimal die Woche für wenigstens eine halbe Stunde, Muskeltraining und Dehnübungen.
De inclusiecriteria waren als volgt:
Inschrijvingscriteria |
|
|---|---|
| Leeftijd | 16 - 65 jaar |
| Diagnose | Van arts of in aanmerking komen voor vergoeding van astmamedicatie door Finse Sociale Zekerheid. |
| Recente diagnose | De betrokkene moest voldoen aan de diagnostische criteria voor astmaziekte volgens de Finse richtsnoeren voor astmabeheer |
| Soort ziekte | lichte of matige astma |
De primaire meetmethode voor astmacontrole was de zogenaamde ACT-score (Astma Control Test). Dit is gebaseerd op een subjectieve beoordeling van 5 mogelijke punten voor astmacontrole, waarbij 5 tot 25 punten beschikbaar zijn. 5 punten voor de slechtst mogelijke controle en 25 voor de best mogelijke controle. Aangezien dit type test subjectief is en een verandering in de ACT-score voor individuen vergelijkbaar is - maar slecht voor persoonsoverschrijdende analyses - werden de scores vooral binnen individuen voor en na de interventie beoordeeld. Deze analyse gaf aan of de astmacontrole beter was na de studiebehandeling dan ervoor.
Significante resultaten:
Het primaire eindpunt was astmacontrole, die werd gemeten aan de hand van de ACT-score, astma-gerelateerde symptomen en de zogenaamde PEF (d.w.z. piekuitademingsflow). PEF is een maat voor de maximale uitademingsflow.
In de interventiegroep, of IG, verbeterde de ACT bij 62% van de deelnemers. De controlegroep toonde een verbetering bij 39% van de deelnemers. De inspanningsinterventie was in staat om de algemene astmacontrole met 23% te verbeteren, volgens de studieresultaten.
Bovendien registreerde de studiegroep een significante vermindering van het gebruik van astmamedicatie in noodgevallen tijdens het studieonderzoek.
Individuele analyses toonden statistisch significante verminderingen in het optreden van kortademigheid met een risicoverschil van bijna 70% tussen de twee groepen - wat betekent dat de interventiegroep tot 30% minder kortademigheid ervoer.
De PEF-waarden 's morgens en 's avonds waren in beide groepen gelijk. De gemeten waarden vertoonden echter geen significante verbeteringen in de maximale expiratoire flow.
Conclusie:
De resultaten tonen aan dat bepaalde regelmatige fysieke activiteiten gedurende een periode van 24 weken de astmacontrole bij volwassenen kunnen verbeteren, aldus de onderzoekers, indien deze individueel worden gemeten met een gestandaardiseerde astmacontroletest. De maximale uitademing was echter niet significant verbeterd. Grotere gerandomiseerde proeven kunnen wellicht een nieuwe, belangrijke benadering voor de aanvullende behandeling van astmacontrole nauwkeurig onderzoeken, waardoor de levenskwaliteit van astmapatiënten mogelijk wordt verbeterd.
Opmerking: Als u astma hebt, moet u eerst uw arts raadplegen voordat u aan lichaamsbeweging doet. De deelnemers aan de bovengenoemde studie werden gecontroleerd onder medisch toezicht volgens de respectieve richtlijnen.
