Nieuwe behandeling voor allergische ontsteking met Tacrosolv?

Wat is Tacrolimus?

Het geneesmiddel tacrolimus is een immunosuppressivum (d.w.z. het onderdrukt het immuunsysteem) dat in bodembacteriën is ontdekt. Het wordt daarom gebruikt om afstotingsreacties van het eigen immuunsysteem van de patiënt na orgaantransplantaties te voorkomen. Het geneesmiddel is goedgekeurd voor gebruik na lever-, nier- of harttransplantatie. Tacrolimus wordt ook gebruikt als een zalf om patiënten met neurodermitis(d.w.z. chronische ontstekingsziekte van de huid) in ernstige gevallen te behandelen.

Geschikt als oogdruppels?

De werkzame stof werd in 1994 voor het eerst door de FDA (Food and Drug Administration) goedgekeurd als immunosuppressivum bij de mens. Vandaag is het octrooivrij - daarom is het mogelijk het op de markt te brengen. Het geneesmiddel is echter slecht oplosbaar in water en is in deze vorm niet optimaal voor oculair gebruik. Door middel van een nieuwe formulering kan de oplosbaarheid van de werkzame stof meer dan 200-voudig worden verhoogd, waardoor het mogelijk wordt het in oogdruppels te gebruiken.

Momenteel zijn tacrolimus bevattende oogdruppels in Japan alleen goedgekeurd voor de behandeling van voorjaarsbindvliesontsteking(d.w.z. allergische bindvliesontsteking) en zijn zij geformuleerd als een suspensie van 1 mg/ml. Er wordt aan gewerkt in Europa, waar een fase 2-studie door Marinomed, een biofarmaceutisch bedrijf in Korneuburg, Oostenrijk, de eerste dosisafhankelijke werkzaamheid van Tacrosolv-oogdruppels heeft aangetoond. Tacrosolv is een nieuwe waterige formulering van het werkzame bestanddeel tacrolimus in lage concentratie. De onderneming heeft plantensaponinen(d.w.z. organische plantenverbindingen) gebruikt om slecht oplosbare actieve bestanddelen in micelvorm(d.w.z. moleculaire complexen die samen zijn opgeslagen) te produceren. Volgens het bedrijf zouden de daaruit voortvloeiende voordelen zijn:

• Gemakkelijk aan te brengen zonder vooraf te schudden
• Een snellere werking of biologische beschikbaarheid (d.w.z. geeft aan hoe snel en in welke mate een stof wordt geabsorbeerd)

Weense onderzoeksmethode:

De klinische, gerandomiseerde, placebogecontroleerde, cross-over, fase 2-studie werd uitgevoerd in de Weense Uitdagingskamer in Wenen. De veiligheid en werkzaamheid van twee verschillende doses tacrosolv werden onderzocht. Deze bedroegen respectievelijk 2,5% en 5% van de dosis van tacrolimus-oogdruppelproducten die in Japan worden gebruikt. Deelnemers aan de studie kregen ofwel de hogere dosis van 2 druppels per dag, ofwel de lagere dosis van 1 druppel per dag, ofwel een placebo (3% propyleenglycol in een zoutoplossing) in twee behandelingscycli. In de eerste cyclus werd gedurende 8 dagen hetzij tacrosolv, hetzij de placebo toegediend. Na een uitwasperiode van 13 dagen werd het onderzoek voortgezet met placebo of tacrosolv oogdruppels.

Einddoelen van de studie:

Het primaire einddoel van de dubbelblinde studie was het evalueren van de veiligheid en werkzaamheid van de doses op dag 8 van de behandeling. Daartoe ondergingen de deelnemers aan de studie een provocatietest met graspollen. Onderzoekers onderzochten de symptomen in de ogen met tussenpozen van 15 minuten. De analyse werd bepaald aan de hand van de gemiddelde TOS-scores (d.w.z. Total Ocular Symptom Score). Deze omvatten symptomen zoals roodheid, jeuk aan de ogen, tranende ogen en een vreemd lichaamsgevoel, elk ingedeeld op een vierpuntsschaal (geen symptomen, licht, matig en ernstig). Secundaire eindpunten waren het begin van de werkzaamheid op de eerste dag van de behandeling en variaties in de werkzaamheid van beide doses op de laatste dag van de toediening. De roodheid van de ogen, de zogeheten Total Nasal Symptom Score (d.w.z. nasale symptomen, loopneus, jeukende neus en niezen), de neusluchtstroom en de Total Respiratory Symptom Score (d.w.z. hoesten, piepende ademhaling en dyspneu of kortademigheid) werden beoordeeld.

Resultaten na provocatie:

Dag 8 toonde een significante vermindering van de oculaire symptomen na tacrosolv in vergelijking met dag 1. De placebogroep vertoonde geen vermindering van de symptomen. Vooral de hogere dosering had een goed effect, aangezien de symptomen reeds 3,5 uur na de provocatietest aanzienlijk afnamen. De neussymptomen verminderden ook aanzienlijk op de laatste dag binnen 4 uur na de provocatietest.

Conclusie:

Volgens de studie was de hogere dosering doeltreffend als behandeling van oogontsteking ten gevolge van allergische reacties bij deelnemers in de tweede fase van de studie. Een succesvolle afronding van de studiefasen en goedkeuring in Europa zou kunnen betekenen dat oogdruppels voor allergische symptomen in het oog- en neusgebied in de nabije toekomst ook in onze contreien op de markt kunnen worden gebracht.

Werkzame stoffen en ziekten: