Groeihormonen bij kinderen:
Als de lengte van een kind kleiner is dan het 3e percentiel, een maat voor de spreiding van een statistische verdeling, wordt het als klein postuur beschouwd. Het menselijk groeihormoon somatropine ishier vangroot belang. Dit is verantwoordelijk voor de ontwikkeling van belangrijke weefsels en de controle van diverse processen in het lichaam. Deze omvatten, onder andere:
- Groei in lengte
- Ontwikkeling van botten, spieren en bindweefsel
- Betrokken bij de regulering van de bloedsuikerspiegel en het vetmetabolisme
Een tekort aan groeihormonen kan verschillende oorzaken hebben: familiale aanleg, ondervoeding, ernstige chronische ziekten of zelfs groeistoornissen tijdens de zwangerschap van de moeder. Volgens de statistieken lijdt één op de 4.000 tot 15.000 kinderen aan een tekort aan groeihormoon. De diagnose wordt gesteld na diverse onderzoeken en de behandeling verschilt naar gelang van de oorzaak.
Vanwege de aard van somatropine, een eiwit, kan het niet in tabletvorm worden ingenomen, omdat het anders door het maagsap zou worden afgebroken. Daarom moet het, net als insuline, eenmaal per dag in het onderhuidse vetweefsel worden geïnjecteerd. Na het begin van de therapie controleert een pediatrisch endocrinoloog (d.w.z. hormoonspecialist) de lengte en het gewicht van het kind tijdens de therapieperiode en analyseert hij de mogelijkheden van bijwerkingen zoals gewrichtsklachten, allergische reacties op de plaats van de injectie, spierpijn, hoofdpijn of misselijkheid.
Aangezien somatropine betrokken is bij het vet-, eiwit- en koolhydraatmetabolisme, denken onderzoekers dat dit effect van groeihormonen een mogelijke oorzaak kan zijn voor een groter risico op hart- en vaatziekten.
Om deze vraag te kunnen analyseren, heeft een team van onderzoekers nu een mogelijk langetermijnrisico van algemene tot ernstige cardiovasculaire voorvallen onderzocht bij patiënten die in hun kindertijd met groeihormonen werden behandeld. Er werd ook een mogelijk verband met de duur en de dosis van de behandeling waargenomen.
Observatie op lange termijn:
De studie, gepubliceerdin 2021 in het tijdschrift JAMA Pediatrics, omvatte een landelijke populatiegebaseerde Zweedse cohortstudie van patiënten die van januari 1998 tot december 2010 op kinderleeftijd met groeihormoon werden behandeld. Bovendien hadden de patiënten in dit cohort een follow-up in december 2014. De geobserveerde patiënten werden behandeld met zogenaamde recombinante menselijke groeihormonen (dit omvat somatropine) wegens een geïsoleerd tekort aan groeihormonen dat laag was voor de zwangerschapsleeftijd (d.w.z. duur van de zwangerschap van de moeder) en een idiopathische korte gestalte (d.w.z. zonder aanwijsbare oorzaak). Als vergelijkingsgroep werden voor elke behandelde patiënt willekeurig 15 personen uit de algemene bevolking geselecteerd die qua leeftijd, geslacht en regio met elkaar overeenkwamen. Gegevens over cardiovasculaire resultaten, zwangerschapsduur, geboortegewicht, lengte bij de geboorte, sociaaleconomische status en algemene lichaamsomvang werden verkregen via verschillende gezondheids- en bevolkingsdatabanken voor analyse gedurende de observatieperiode van maximaal 25 jaar.
Groeiend risico:
In totaal werden 53 444 mensen gevolgd - gedurende gemiddeld 14,9 jaar. Hiervan waren er 3.408 patiënten en de overige 50.0036 deelnemers aan de vergelijkende controle. 67,7% waren mannen met een gemiddelde leeftijd van 25,1 jaar aan het eind van de studie. Het totale aantal bestudeerde patiëntenjaren bedroeg 795.125 jaar.
In totaal werden 1809 cardiovasculaire voorvallen geregistreerd bij de proefpersonen. Het incidentiecijfer per 10.000 persoonsjaren voor de patiënten bedroeg slechts 25,6 voorvallen, terwijl de controlegroep slechts 22,6 voorvallen per 10.000 persoonsjaren registreerde. Niettemin was het berekende risico op cardiovasculaire voorvallen 69% hoger bij kinderen die met groeihormoon werden behandeld dan bij de algemene bevolking. Vooral vrouwen vertoonden hogere waarden dan mannen. Hoe langer de kinderen de groeihormonen hadden ingenomen en hoe hoger de stijgende dosis, hoe meer het risico op een algemene cardiovasculaire gebeurtenis toenam.
Conclusie:
De resultaten van de studie suggereren dat groeihormoonbehandelingen bij kinderen, als gevolg van geïsoleerde groeihormoondeficiëntie en een kleine gestalte zonder aanwijsbare oorzaak, in verband kunnen worden gebracht met een verhoogd risico op cardiovasculaire voorvallen bij jongvolwassenen. De onderzoekers vermelden echter dat een duidelijk oorzakelijk verband tussen de inname van hormonen en cardiovasculaire gebeurtenissen met deze studie beperkt is, en dat daarom verdere studies nodig zijn om een duidelijk verband vast te stellen.
Actieve ingrediënten:
