Farmacodynamica
Liraglutide is een synthetisch geproduceerde analoog van het lichaamseigen "glucagon-like peptide-1" (GLP-1). Het grote voordeel van deze werkzame stof is haar gewijzigde structuur, omdat zij een veel langere retentietijd in het bloed heeft door de toevoeging van een vetzuur en een lichte wijziging van de aminozuursequentie. Het endogeen voorkomende GLP-1 daarentegen wordt in het lichaam al na ongeveer 1-2 minuten weer afgebroken door lichaamseigen enzymen in de darm.
Net als GLP-1 bindt liraglutide aan de glucagon-like peptide-1 receptor. Binding aan de receptor en de daaruit voortvloeiende toename van cyclisch AMP stimuleert de glucose-afhankelijke afgifte van insuline, remt de glucose-afhankelijke afgifte van glucagon en vertraagt de maaglediging. Deze mechanismen houden de bloedsuikerspiegel laag na een maaltijd.
Farmacokinetiek
De biologische beschikbaarheid van liraglutide na subcutane injectie is ongeveer 55% en de maximale plasmaconcentratie wordt na ongeveer 11 uur bereikt. Liraglutide is in het bloed voor meer dan 98% gebonden aan serumalbumine. Door zijn gewijzigde structuur wordt liraglutide veel langzamer afgebroken en gemetaboliseerd door het enzym dipeptidylpeptidase-4 (DPP4), waardoor de plasmahalfwaardetijd ongeveer 13 uur bedraagt.