Basis
Beschrijving
Wanneer slagaders (arteriën) aan de binnenkant afzettingen hebben die leiden tot verharding en vernauwing, wordt dit aderverkalking genoemd (ook wel vasculaire calcificatie genoemd).
Dit effect wordt veroorzaakt door vetafzettingen in de wanden van de bloedvaten. Als gevolg daarvan nemen zowel de elasticiteit als de vaatdiameter af, wat de bloedstroom belemmert.
De kans op een beroerte of hartaanval door afsluiting van de slagaders neemt toe. Circulatiestoornissen van de benen (perifeer arterieel vaatlijden, of PAVK) komen ook vaak voor.
Het risico op het ontwikkelen van aderverkalking neemt toe met de leeftijd. Witte bloedcellen kunnen vanuit het bloed in de vaatwanden terechtkomen en daar geoxideerd (d.w.z. verhard) LDL-cholesterol opnemen dat in het bloed aanwezig is. Dit worden schuimcellen genoemd, die een ontstekingsreactie in de vaatwanden veroorzaken.
Als gevolg van de ontstekingsreactie worden witte bloedcellen aangetrokken door groei- en ontstekingsfactoren. Deze kunnen zich ook afzetten in de vaatwand en aanleiding geven tot zogenaamde arteriosclerotische plaques (schuimcellen), die omgeven zijn door een kapsel van bindweefsel.
Door deze kalkafzettingen worden de binnenbekleding en de wand van de slagaders nauwer en stijver. Als het bindweefselkapsel scheurt, hopen de bloedplaatjes zich daar op, wat een trombus kan vormen die het bloedvat verder vernauwt.
Er bestaat een risico op vasculaire occlusie (trombose) en als gevolg daarvan een hartaanval.