| Internationale classificatie (ICD) | K81.- |
Galblaasontsteking is wanneer de galblaas, die zich onder de lever bevindt en ongeveer twaalf bij vier centimeter groot is, ontstoken is. Normaal gesproken is de galblaas verantwoordelijk voor het opslaan van gal die door de lever wordt geproduceerd.
Galblaasontsteking komt veel voor bij de bevolking, waarbij vrouwen gemiddeld iets vaker worden getroffen. Galstenen (cholelithiasis) worden in 90 procent van de gevallen als de oorzaak beschouwd.
Zoals reeds vermeld, zijn stenen in de galblaas de belangrijkste oorzaak van galblaasontsteking. Deze ontsteking ontstaat wanneer bacteriën uit de twaalfvingerige darm, waar een deel van de galbuis (ductus choledochus) opengaat, via de galbuis naar de galblaas migreren en zich daar aan de stenen hechten.
In sommige gevallen treedt cholecystitis op zonder de aanwezigheid van stenen. In dit geval kan het het gevolg zijn van een stoornis in de bloedsomloop en komt het vaker voor bij oudere mensen.
Kenmerkende symptomen van cholecystitis zijn pijn in de rechter bovenbuik en koorts. Soms is de vergrote galblaas ook voelbaar of zichtbaar.
Andere symptomen zijn:
Om een ontsteking van de galblaas vast te stellen, palpeert de behandelende arts de buik van de patiënt en neemt een medische voorgeschiedenis op. Normaal gesproken wordt ook een bloedmonster genomen, omdat veranderde bloedwaarden tekenen kunnen zijn van een ontsteking in het galstelsel. Indien de ontstekingswaarden (leukocyten, CRP), alsmede bepaalde leverwaarden verhoogd zijn, kan men een ontsteking veronderstellen.
Met behulp van echografie (sonografie) kunnen een vergrote galblaas en de typische ontstekingsverdikking van de wand worden opgespoord. Eventueel aanwezige stenen kunnen ook worden gezien.
Met behulp van een zogenaamde ERCP (endoscopische retrograde cholangiopancreatografie) kunnen de galbuis, de galblaas en de uitscheidingsbuis van de alvleesklier gemakkelijk in beeld worden gebracht.
Als de patiënt lijdt aan een acute galblaasontsteking die wordt veroorzaakt door galstenen, wordt meestal een operatie uitgevoerd. Als de operatie zo vroeg mogelijk begint, is er ook uitzicht op een beter therapeutisch succes. Tijdens de operatie wordt meestal de hele galblaas verwijderd (cholecystectomie).
In sommige gevallen kan de galblaas vergroot zijn als gevolg van de ontsteking. In dat geval is een laparoscopische operatie niet mogelijk en moet de chirurg conventioneel opereren met een incisie door de buikwand. Als de patiënt een etterende ontsteking heeft, worden ook antibiotica gebruikt.
Indien uit het echografisch onderzoek blijkt dat de steen zich in de afvoerende galwegen bevindt, kan worden getracht de steen te verwijderen met behulp van ERCP. Soms kunnen stenen ook worden opgelost met behulp van medicijnen (systemische litholyse) of worden afgebroken met behulp van schokgolven. De resulterende fragmenten worden via de darmen uitgescheiden.
Aangezien de galblaas geen vitaal orgaan is, kan hij zonder problemen in leven worden gehouden. Alleen een intolerantie voor vette of sterk gekruide voedingsmiddelen kan merkbaar worden. Deze reactie vermindert echter met de jaren.
Een operatie aan de galblaas is een alledaagse operatie en wordt over het algemeen goed verdragen. Als de patiënt echter lijdt aan een massale ontsteking of als er gevaar bestaat voor perforatie van de galblaas, kan het verloop van de ziekte worden vertraagd.
Een van de mogelijke complicaties van een cholecystitis is perforatie. Dit kan leiden tot ontsteking van het buikvlies (peritonitis), wat levensbedreigend kan zijn. Bovendien kunnen galblaasobstructie, ettervorming van de galblaas, vochtretentie (oedeem) en weefseldood (necrose) optreden.
De risico's van een operatie omvatten de gebruikelijke, zoals problemen bij de wondgenezing, bloedingen en de vorming van een bloedklonter (trombose), maar ook het risico van een verwonding van de galwegen.
Advertentie
Advertentie
