Geïrriteerde blaas

In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, namelijk dat alleen vrouwen na een vaginale bevalling of mensen van oudere leeftijd last kunnen hebben van de aandoening die bekend staat als een geïrriteerde blaas, treft dit probleem mannen en vrouwen van alle leeftijden. Vrouwen hebben echter over het algemeen vaker last van een geïrriteerde blaas.

Vaak vertellen de getroffenen uit schaamte niemand over hun klachten en gaan ze niet naar de dokter. In ernstige gevallen kunnen de patiënten zelfs het publiek mijden vanwege hun geïrriteerde blaas. Het is mogelijk om een geïrriteerde blaas te behandelen.

Een geïrriteerde blaas is een aandoening die gepaard gaat met incontinentie en waarvan de oorsprong onbekend is. In het geval van een geïrriteerde blaas wordt de incontinentie veroorzaakt door een verkramping van de blaasspieren. Dit kan worden veroorzaakt doordat de blaas ten onrechte aan het centrale zenuwstelsel meldt dat hij te vroeg vol is en zo het legen in gang zet, of doordat het zenuwstelsel de blaasspieren doet samentrekken, zelfs bij de geringste mate van vulling. In tegenstelling tot veel andere ziekten die ook incontinentie kunnen veroorzaken, worden bij een geïrriteerde blaas geen lichamelijke veranderingen vastgesteld.

Kenmerkend voor de symptomen van een geïrriteerde blaas is dat ze vooral optreden op stressvolle momenten, zoals stress, inspanning of kou. Als gevolg van de angst voor een nieuwe plotse aandrang tot urineren met onwillekeurig urineren, bevinden de getroffenen zich steeds vaker in stresssituaties, waardoor de symptomen van een prikkelbare blaas toenemen en ze zich steeds vaker kunnen voordoen. Bovendien is bekend dat overmatig gebruik van cafeïne, nicotine en alcohol een negatief effect heeft op het verloop van de ziekte. Het belangrijkste symptoom van een geïrriteerde blaas is een verhoogde aandrang om te plassen, waarvan de intensiteit sterk kan variëren. Bij sommige mensen kan de aandrang om te plassen zo sterk zijn dat een normaal dagelijks leven niet meer mogelijk is. Het is heel gebruikelijk dat de getroffenen zeer vaak moeten plassen, maar slechts kleine hoeveelheden urine laten lopen. Urineren kan in sommige gevallen ook pijnlijk zijn.

Bij de diagnose van een geïrriteerde blaas is het belangrijk een infectie van de urinewegen uit te sluiten, omdat een infectie van de urinewegen tot soortgelijke symptomen als een geïrriteerde blaas kan leiden. In het geval van een urineweginfectie kan de diagnose echter worden gesteld aan de hand van de aanwezigheid van ziekteverwekkers in de urine. Verder moet bij vrouwen worden gezocht naar een verzakte baarmoeder en bij mannen naar veranderingen in de prostaat.

Als de symptomen wijzen op een geïrriteerde blaas, kunt u het beste een uroloog raadplegen voor opheldering. Voor de basisdiagnostiek wordt gewoonlijk een urinemonster genomen en worden de urinewegen met een echografie onderzocht. Een urodynamisch onderzoek kan worden uitgevoerd om de opslagcapaciteit van de blaas en de functie van de blaasspieren te controleren. Bovendien wordt nagegaan of de sluitspier en de spieren van de bekkenbodem de plasbuis voldoende kunnen afsluiten. In sommige gevallen zijn aanvullende onderzoeken, zoals beeldvormende procedures, nodig om een definitieve diagnose te stellen.

Het is ook heel belangrijk om uit te zoeken welke factoren de verhoogde aandrang om te plassen uitlokken. Daarom is het raadzaam een dagboek bij te houden waarin staat wat en op welk tijdstip de betrokkene eet en drinkt en onder welke omstandigheden de aandrang tot urineren optreedt. Door zo'n dagboek bij te houden, kunnen verbanden tussen bepaalde situaties en meer plassen vaak worden gevonden en in de toekomst worden vermeden.

De meest succesvolle therapie is een combinatie van medicatie, bekkenbodemtraining om continentie te bevorderen en psychotherapie.

Medicatie: Er worden medicijnen gebruikt die de spieren van de blaas ontspannen, zoals anticholinergica of spasmolytica. Deze laatste hebben het voordeel dat zij, in tegenstelling tot anticholinergica, geen invloed hebben op het zenuwstelsel. Beide soorten stoffen hebben gemeen dat zij de prikkelbaarheid van de blaasspieren verminderen.

Psychotherapie: De symptomen van een geïrriteerde blaas doen zich vooral voor op stressvolle momenten of tijdens stress. Psychotherapie kan mensen helpen beter om te gaan met dergelijke stressvolle situaties en zo de aandrang om te plassen verminderen. Een mictiedagboek is hier bijzonder nuttig, dat u samen met een therapeut kunt gebruiken om uit te zoeken wat de aandrang tot urineren uitlokt. Het doel van psychotherapie is om met deze factoren te leren omgaan en een copingstrategie te vinden.

Een andere behandelingsmogelijkheid is het trainen van de blaas met behulp van gedragstherapie. Zo is het raadzaam vaste, regelmatige tijdstippen voor het urineren vast te stellen en de tijd tussen de urinelozingen steeds te verlengen.

Daarnaast zijn er een aantal andere technieken en behandelingsmogelijkheden die nuttig kunnen zijn bij de ondersteuning van de behandeling van een geïrriteerde blaas. Deze omvatten diverse ontspanningstechnieken, zoals autogene training. Elke betrokkene moet echter voor zichzelf uitmaken welke techniek voor hem het beste is. Het onderliggende principe is echter dat je probeert het hele spierstelsel van het lichaam te ontspannen, wat ook een effect kan hebben op de blaasspieren.

Continentietraining: Het doel van continentietraining is het onvrijwillig urineren te verminderen of te elimineren. Veel mensen hebben zo veel last van incontinentie van een geïrriteerde blaas dat ze er in hun dagelijks leven veel last van hebben omdat ze altijd bang zijn dat ze niet op tijd naar het toilet zullen kunnen gaan als ze plotseling moeten plassen.

Continentietraining bestaat uit speciale oefeningen om de bekkenbodemspieren te versterken. Een deel van de trainingen wordt samen met artsen gedaan, maar een deel ook thuis.

Wanneer de aandrang om te plassen begint, moet u een paar minuten de tijd nemen om uw blaas te legen, zelfs als er kleine hoeveelheden urine vrijkomen. Het onderdrukken van de aandrang om te urineren zal in het begin erg moeilijk en inspannend zijn, maar na verloop van tijd zult u in staat zijn de aandrang om te urineren voor steeds langere perioden te onderdrukken. U moet een dagboek bijhouden en de periodes vergelijken om te zien hoe ver u bent gevorderd. Geleidelijk aan zal het afzien van het legen van de blaas ook niet meer zoveel concentratie vergen als in het begin.

Andere methoden: Voor sommige mensen kan elektrostimulatietherapie worden overwogen. Enerzijds kan dit de bekkenbodemspieren versterken, maar anderzijds kan het ook de overprikkelbaarheid van de blaas verminderen.

Bovendien is het mogelijk de bekkenbodemspieren te versterken door middel van speciale, kleine gewichtjes die in de vagina worden ingebracht en zo de incontinentie onder controle brengen.