Existe uma ligação entre a obesidade e o risco de cancro?

Zwaarlijvigheid:

Obesitas is een erkende, chronische ziekte. Volgens de definitie van de Duitse Obesitas Vereniging is zwaarlijvigheid een opeenhoping van vetweefsel in het menselijk lichaam die het normale niveau overschrijdt en behoort tot de groep van hormonale, voedings- en stofwisselingsziekten. Zwaarlijvigheid kan leiden tot insulineresistentie, hoge bloeddruk of dyslipidemie. Hoewel wetenschappers weten dat zwaarlijvigheid ook een belangrijke factor is bij de sterfte aan carcinomen, wordt deze kennis beperkt door de kenniskloof van de relatie tot de gevolgen voor de volksgezondheid.

Eerdere studies hebben correlaties aangetoond tussen zwaarlijvigheid en een verhoogd risico van carcinomen van het endometrium (d.w.z. de binnenbekleding van de baarmoeder), de nieren, de galblaas, de borst (bij vrouwen na de menopauze) en de dikke darm. Reeds in 1998 werd adenocarcinoom van de slokdarm in verband gebracht met zwaarlijvigheid. Analyses van kanker van de pancreas, prostaat, lever, baarmoederhals en eierstokken komen minder vaak voor vanwege het beperkte aantal studies of zijn inconsistent of vertekend in de analyse vanwege kankers die verband houden met roken. Om de invloed van ernstige zwaarlijvigheid op een verhoogd kankerrisico beter te karakteriseren, werd deze associatie onderzocht in een studie uit 2003 , gepubliceerd in het New England Journal of Medicine.

16-jarig onderzoek:

Hierbij werden meer dan 900.000 volwassenen in de VS (404.576 mannen en 495.477 vrouwen) gedurende een periode van 16 jaar, van 1982 tot 1998, prospectief gevolgd. Alle deelnemers waren bij aanvang kankervrij - 57.145 kankergerelateerde sterfgevallen werden gedurende de 16 jaar geregistreerd. De onderzoekers onderzochten het verband tussen de BMI-waarde van 1982 (d.w.z. de body mass index) en het kankerrisico voor alle kankers en voor kankers op specifieke plaatsen op het menselijk lichaam, waarbij ook rekening werd gehouden met andere risicofactoren. Met behulp van risicoschattingen uit toenmalige studies en schattingen van de prevalentie van zwaarlijvigheid bij de volwassen bevolking van de VS werd berekend welk deel van alle sterfgevallen door kanker aan zwaarlijvigheid kan worden toegeschreven.

Studie geassocieerde incidentie gevallen:

Mannelijke deelnemers aan het cohort met een BMI van ten minste 40 (d.w.z. gewicht in kilogram gedeeld door het kwadraat van de lengte in meter) hadden 52% hogere sterftecijfers voor alle soorten kanker dan mannen en vrouwen met een "normaal" BMI-niveau. Vrouwen met zwaar overgewicht hadden zelfs een 62% hoger kankerrisico dan de vergelijkingsgroep.

Bij beide geslachten werd het BMI-niveau in verband gebracht met een hoger sterftecijfer ten gevolge van slokdarm-, colorectale, lever-, galblaas-, pancreas- en nierkanker. Bij mannen werd een toenemend risico geassocieerd met hogere BMI-niveaus voor overlijden aan maag- en prostaatkanker en bij vrouwen aan borst-, baarmoederhals-, en eierstokkanker. Volgens de studie wordt geschat dat de huidige patronen van overgewicht en zwaarlijvigheid in Amerika verantwoordelijk kunnen zijn voor ongeveer 14% van alle sterfgevallen door kanker bij mannen en 20% bij vrouwen. Er zij op gewezen dat de gegevens zijn verzameld tussen 1982 en 1998. Volgens de statistieken had in 1990 ongeveer 23% van de Amerikaanse bevolking overgewicht - in 2015 was dat cijfer gestegen tot 38,5%.

Een oud patroon:

Verdere studies wijzen op een toename van de kankerincidentie voor bepaalde soorten carcinomen, zelfs bij jongere volwassenen. Daartoe is in een studie , gepubliceerdin het tijdschrift Cancerin 2020, de incidentie van 28 soorten kanker in Canada onderzocht. Zij beoordeelde Canadese incidentiegegevens voor 20- tot 84-jarigen uit de Cancer Incidence in Five Continents Plus-databank en classificeerde groepen naar leeftijd en geboortejaar van 1983 tot 2012. Uit het onderzoek bleek dat mensen die in 1988 waren geboren, twee keer zoveel kans op darmkanker en vijf keer zoveel kans op rectumkanker hadden als mensen die in 1943 waren geboren. Daarentegen was het risico op longkanker bij latere generaties ongeveer 60% lager dan daarvoor.

Conclusie:

Een hoog lichaamsgewicht zou volgens studies in verband kunnen worden gebracht met een hoger sterftecijfer voor bepaalde kankers en kankers op specifieke plaatsen in het lichaam. Onder jongvolwassenen neemt de incidentie van sommige kankersoorten die verband houden met zwaarlijvigheid toe, terwijl kankersoorten die verband houden met infecties of roken afnemen. Ondanks de behoefte aan verdere studies - om de huidige statistieken te valideren en de oorzaak van beginnende kanker beter te begrijpen - moeten jonge volwassenen duurzaam gezondheidsgedrag bevorderen, aldus de bevindingen.