Basis
Insuline (humaan) of menselijke insuline is een hormoon dat door de alvleesklier wordt geproduceerd en dat de bloedsuikerspiegel in het lichaam regelt. Het is een peptidehormoon dat bestaat uit de twee polypeptideketens A en B. Menselijke insuline wordt gebruikt voor de behandeling van diabetes mellitus, een ziekte waarbij het lichaam onvoldoende insuline produceert of de geproduceerde insuline niet goed kan gebruiken. In de medische context wordt kunstmatig geproduceerde maar ongewijzigde inuslin ook wel normale insuline genoemd.
Gebruik en indicaties
Insuline humaan wordt gebruikt voor de behandeling van diabetes type 1 en type 2. Bij diabetes type 1 is het het geneesmiddel van eerste keuze. Gemodificeerde vormen van humaan insuline met verbeterde eigenschappen zijn nu echter beschikbaar en worden vaker gebruikt. Bij de behandeling van diabetes type 2 wordt insuline alleen gebruikt wanneer conventionele therapie en veranderingen in levensstijl niet voldoende zijn om de bloedsuiker te verlagen.
Er worden in principe 2 soorten insuline gebruikt. Basale insuline wordt gebruikt om de bloedglucosespiegel tussen maaltijden en 's nachts te reguleren bij mensen met diabetes type 1 en sommige mensen met diabetes type 2. Dit type insuline wordt eenmaal per dag toegediend, meestal 's nachts, en voorziet in ongeveer de helft van iemands dagelijkse insulinebehoefte.
Prandiale insuline, ook bekend als maaltijd- of bolusinsuline, die vóór de maaltijd wordt toegediend om de stijging van de bloedglucosespiegel na het eten te reguleren. De dosis hiervan kan statisch zijn of door de patiënt worden berekend op basis van de huidige bloedglucosespiegel of de geplande koolhydraatinname, en wordt meestal niet meer dan 15-30 minuten voor de maaltijd samen met een snelwerkende insuline of een gewone insuline toegediend.
Insuline wordt gewoonlijk onderhuids geïnjecteerd. De dosering is afhankelijk van de maaltijd en de patiënt. Insuline kan ook automatisch worden toegediend door
Geschiedenis
Insuline werd aan het begin van de 20e eeuw ontdekt door de Canadese onderzoekers Frederick Banting en Charles Best. Zij ontwikkelden een methode om insuline te winnen uit dierlijke alvleesklieren en behandelden in 1921 met succes de eerste menselijke patiënt met insuline. Voor deze prestatie kregen de onderzoekers in 1923 de Nobelprijs.
In de jaren 1920 werd insuline voor het eerst op de markt gebracht door het bedrijf Eli Lilly. In de jaren tachtig werd de recombinant-DNA-technologie ontwikkeld, waardoor het mogelijk werd menselijke insuline te produceren met behulp van genetisch gemodificeerde bacteriën. Deze ontwikkeling maakte het mogelijk zuiverder vormen van menselijke insuline te produceren en verminderde het risico op allergische reacties en andere bijwerkingen. Het maakte het ook mogelijk de structuur van insuline te wijzigen, waardoor veel van de tegenwoordig gebruikte vormen ontstonden.
