Erectiestoornissen

Erectiestoornissen komen veel voor. Men kan aannemen dat elke 10e man getroffen is. In engere zin is erectiestoornis een erectiestoornis waarbij de penis niet in de normale mate stijf wordt of de erectie niet lang genoeg kan worden gehandhaafd. Dit betekent dat een bevredigende seksuele daad niet mogelijk is. Artsen maken onderscheid tussen erectiestoornissen (impotentia coeundi) en onvruchtbaarheid (impotentia generandi). Onvruchtbaarheid is het onvermogen om een kind te verwekken ondanks een normale erectie.

De ernst van impotentie kan sterk variëren. Het varieert van problemen die slechts occasioneel optreden tot volledig verlies van erectiele functie. Als de problemen minstens zes maanden aanhouden, beschouwen artsen het als een erectiestoornis.

De prevalentie van erectiestoornissen bij 20- tot 30-jarige mannen in Duitsland bedraagt ongeveer 2%, terwijl ongeveer 50% van de 60- tot 70-jarigen ermee te kampen heeft. Aangezien veel getroffenen hulp weigeren, wordt slechts een klein deel daadwerkelijk behandeld.

De volgende lichamelijke oorzaken kunnen erectiestoornissen uitlokken:

• Cardiovasculaire ziekte
• Hoge bloeddruk
• Arteriosclerose
• Diabetes
• Chirurgie (b.v. prostaatkanker)
• Gevolgen van verwondingen
• Hormonale stoornissen
• Multiple sclerose
• Andere zenuwziekten

Geestelijke oorzaken kunnen ook bijdragen tot erectiestoornissen:

• Gebrek aan zelfvertrouwen
• Gebrek aan verlangen
• Anxiety
• Depressie
• Druk om te presteren
• Stress
• Partnerschapsconflicten
• Onderdrukte homoseksualiteit

Hoewel ongeveer 70 procent van de erectiestoornissen van fysieke aard zijn, speelt ook de ziel hier een grote rol. Deskundigen vermijden over het algemeen een scheiding tussen geestelijke en lichamelijke oorzaken. Zij omvatten veeleer alle beslissende factoren.

Psychologische factoren kunnen leiden tot een intensivering van lichte lichamelijke gebreken, wat impotentie tot gevolg kan hebben. Veel mannen zien een potentiestoornis als een zwakte van hun mannelijkheid.

Ongeveer een kwart van de patiënten lijdt aan een erectiestoornis met een zuiver psychologische oorzaak. Psychologen zien de oorzaak van erectiestoornissen vooral in remmingen of angsten, maar ook in prestatiedruk en stress.

Er kan een onderscheid worden gemaakt tussen twee vormen van impotentie:

• Erectiestoornissen (impotentia coeundi).

Bij deze vorm van impotentie wordt geslachtsgemeenschap onmogelijk gemaakt omdat de penis niet voldoende stijf wordt. Bovendien is er een gebrek aan controle over de timing van de zaadlozing, waardoor voortijdige of vertraagde zaadlozing optreedt. Bij anderen treedt echter helemaal geen ejaculatie op (anejaculatie). Dit is echter uiterst zeldzaam.

• Onvruchtbaarheid (impotentia generandi)

Bij deze vorm treedt een normale erectie op, maar kunnen geen kinderen worden verwekt. De zaadlozing is normaal, maar er zijn geen intacte zaadcellen, te weinig zaadcellen of helemaal geen zaadcellen in het sperma.

De volgende opties zijn beschikbaar om erectiestoornissen te behandelen:

• De meest voorkomende zijn geneesmiddelen die de erectiele functie chemisch ondersteunen. Deze omvatten PDE-5 remmers.
• Als een behandeling met medicijnen niet aanslaat, kan een vacuümpomp worden gebruikt om bloed in de penis te pompen. Het voordeel van deze optie is dat ze weinig neveneffecten heeft, maar oefening vereist.
• Andere behandelingsmogelijkheden zijn geneesmiddelen die vóór de geslachtsgemeenschap in het erectieweefsel van de penis worden geïnjecteerd (SKAT) of zetpillen die in de urinebuis worden ingebracht (MUSE).
• Als al deze methoden niet helpen, is er altijd nog de optie van een operatie. In dat geval kan een penisprothese worden ingebracht. Deze methode wordt echter alleen als laatste redmiddel toegepast, omdat alle drempels van de penis moeten worden verwijderd. Deze verwijdering kan niet ongedaan worden gemaakt.
• Om de psychologische oorzaken te verhelpen, kan gebruik worden gemaakt van seksuologische counselingsessies, gedragstherapie en psychoanalyse.

Zoals met elke ziekte, geldt ook hier hetzelfde: Hoe eerder een erectiestoornis wordt vastgesteld, hoe groter de kans op herstel. Omdat het gevoel van schaamte vaak overheerst, gaan veel getroffen mannen niet naar de dokter. Gemiddeld duurt het anderhalf jaar voordat zij naar een specialist gaan.

Dit kan echter ook ernstige gevolgen hebben, want in sommige gevallen wijst impotentie op een hart- en vaatziekte, suikerziekte of een zenuwaandoening. Daarom moet een ernstige ziekte worden uitgesloten door een specialist (uroloog, internist, neuroloog) als erectiestoornissen aanwezig zijn.

Om de vicieuze cirkel van angst en mislukking te doorbreken en de emotionele druk te verlichten, is het het beste om je kaarten op tafel te leggen en de kwestie openlijk met je partner te bespreken. Dit vermindert ook de bezorgdheid van de partner over de vraag of er misschien een andere vrouw achter de terugtrekking zit of dat men niet meer aantrekkelijk is.

Er zijn een paar punten die in het gesprek moeten worden benadrukt:

• Het tijdstip waarop je het onderwerp ter sprake brengt moet goed gekozen zijn. Het is geen goed idee om het onderwerp snel ter sprake te brengen voordat je het huis verlaat. Er moet voldoende tijd zijn en er moet voor worden gezorgd dat u niet wordt gestoord.
• Dwaal niet af van het onderwerp en raak niet verstrikt in andere onderwerpen of problemen van het partnerschap.
• Indien mogelijk moet men op het tijdstip van het gesprek niet in een slechte stemming zijn, anders bestaat alleen het gevaar dat het gesprek ontaardt in een praatduel zonder doeltreffende oplossingen.

Van de kant van de vrouw moet in de toekomst ook met een paar punten rekening worden gehouden. Zo moet bijvoorbeeld, indien mogelijk, het zelfvertrouwen van de partner worden versterkt en zelfs als het tot een ruzie komt of zij boos is, mag zij in geen geval de draak steken met de erectieproblemen van de ander of deze als wapen tegen hem gebruiken.

Na een gesprek met de partner moet het probleem van de erectiestoornis worden opgehelderd met de hulp van een therapeut of arts. Hoe dan ook, de keuze van de therapie moet door u beiden worden gemaakt.