Erectiestoornissen

Erectiestoornissen
Internationale classificatie (ICD) F52.-
Symptomen onbevredigende seksualiteit, Stress en angst tijdens geslachtsgemeenschap, Gevoel van schaamte, Relatieproblemen, Onvruchtbaarheid, laag zelfrespect, verminderde erectiele functie
Mogelijke oorzaken Seksualiteitstoornissen
Mogelijke risicofactoren Cardiovasculaire ziekten, Hoge bloeddruk, Vaatverkalking (aderverkalking), Hypercholesterolaemie, Diabetes mellitus, Testosterontekort, Multiple sclerose, Parkinson, Obesitas, Roken, Alcoholmisbruik, drugs- en medicijnmisbruik, operatieve ingrepen
Mogelijke therapieën Geneesmiddelen, Vacuümpompen, chirurgische procedure, Hormoontherapie, Aanpassing van levensstijl, Psychotherapie
disease.indicated_substances Sildenafil , Tadalafil , Avanafil , Vardenafil

Basis

Erectiele disfunctie (impotentie) verwijst naar het onvermogen om een erectie te krijgen of te behouden voor bevredigende geslachtsgemeenschap. De medische term erectiestoornis komt uit het Latijn en is samengesteld uit de woorden "erigere" (erectie), "dys" (gebrek) en "functio" (functie).

Sporadische erectiestoornissen komen echter vaker voor en zijn meestal geen reden tot zorg - ze kunnen ontstaan door relatieproblemen of zelfs tijdens stressvolle periodes in het leven. Een erectiestoornis die langer duurt, moet echter altijd medisch worden onderzocht, omdat er achter de symptomen ook lichamelijke oorzaken zoals diabetes mellitus of neurologische aandoeningen schuil kunnen gaan.

Frequentie

Erectiestoornissen (ED) komen veel voor. De prevalentie bij mannen tussen 20 en 30 jaar is ongeveer 2%. In de leeftijdsgroep 60-70 jaar daarentegen heeft ongeveer 50 % van de mannen last van het probleem. Omdat veel getroffenen hulp weigeren of niet naar de dokter gaan omdat ze zich schamen, wordt slechts een klein deel van de erectiestoornissen daadwerkelijk behandeld. De ernst van impotentie varieert sterk van persoon tot persoon. Het varieert van problemen die slechts af en toe optreden tot het volledige en permanente verlies van de erectiele functie.

Oorzaken

Het krijgen van een erectie is gebaseerd op zeer complexe processen in de hersenen en het lichaam. Zenuwen, hormonen, spieren en bloedvaten zijn er allemaal bij betrokken. Op elk van deze niveaus kunnen problemen optreden die het moeilijk of onmogelijk maken om een erectie te krijgen of te behouden. Fysieke en psychologische stress kunnen ook een negatieve invloed hebben op de erectiele functie.

Lichamelijke oorzakenRisicofactoren
Inwendige ziekten
Hart- en vaatziekten, hoge bloeddruk (arteriële hypertensie), vaatverkalking (arteriosclerose), hypercholesterolaemie, diabetes mellitus
Urologische ziektenDiverse chirurgische ingrepen (bijv. na een prostaatoperatie)
Hormonale aandoeningenTestosterontekort
Neurologische aandoeningen
Multiple sclerose, ziekte van Parkinson
Leefstijlfactoren
Roken, obesitas, drugs- en alcoholmisbruik, gevolgen van letsel


Der männliche Urogenitaltrakt (iStock / peakSTOCK)

Tegenwoordig wordt bij ongeveer 70% van de mensen met erectiestoornissen een lichamelijke oorzaak vermoed. Psychologische en interpersoonlijke factoren spelen echter altijd een centrale rol bij seksuele stoornissen. Ongeveer een kwart van de getroffenen lijdt aan erectiestoornissen die puur psychologische oorzaken hebben. Psychologen zien meestal remmingen of angsten, maar ook prestatiedruk en stress als de reden voor erectiestoornissen. Veel mannen zien erectiestoornissen ook als een zwakte van hun mannelijkheid.

Symptomen

Symptomen die kunnen optreden bij erectiestoornissen zijn:

  • verminderde of geen erectiele functie
  • Een onbevredigend seksleven

  • Stress en angst tijdens geslachtsgemeenschap

  • Gevoel van schaamte en lage eigenwaarde

  • Relatieproblemen

  • Onvermogen om zich voort te planten

Diagnose

De diagnose van erectiestoornissen is onderverdeeld in:

  • Anamnese

  • Klinisch onderzoek

  • Laboratoriumonderzoek

  • Speciale diagnostische maatregelen bij een vermoeden van vasculaire genese

De uitgebreide anamnese die door de uroloog wordt afgenomen, moet betrekking hebben op medische risicofactoren en ook op psychoseksuele aspecten van erectiestoornissen. Daarnaast is het medicijngebruik belangrijk, omdat bepaalde werkzame stoffen ook impotentie kunnen uitlokken.

Blutuntersuchung (iStock / kukhunthod)

Een grondig urologisch onderzoek is ook belangrijk. Dit omvat een onderzoek en palpatie van de uitwendige genitaliën (bijv. penisgrootte, penisveranderingen, testikelgrootte, voorhuidvernauwingen, diverse ontstekingen) en een onderzoek van het hele lichaam met speciale aandacht voor tekenen van testosterontekort (bijv. gynaecomastie, minder lichaamsbeharing). Daarnaast moeten lengte, gewicht en BMI worden geregistreerd. Als het laatste vaatonderzoek meer dan 6 maanden geleden is, moet de behandelend uroloog ook de perifere polsslag (voeten, polsen) en de bloeddruk en hartslag onderzoeken om een vasculaire oorzaak van de erectiestoornis uit te sluiten.

Volgens de huidige EAU-richtlijnen (European Association of Urologists) worden de volgende laboratoriumtests aanbevolen voor patiënten met erectiestoornissen:

  • Bepaling van nuchtere bloedglucosewaarden (indien nodig ook HbA1c als glucosewaarde op lange termijn)

  • Bepaling van bloedlipideniveaus

  • Meting van testosteronspiegels (bijvoorbeeld om hypogonadisme uit te sluiten)

Speciale diagnostische maatregelen in het geval van een vermoedelijke vasculaire genese van impotentie omvatten

  • echografisch onderzoek met duplex sonografie van de penis

  • Injectietest van het Caverneuze lichaam (SKIT)

Therapie

Afhankelijk van de oorzaak van de potentiestoornis zijn er verschillende therapeutische benaderingen. Deze variëren van medicamenteuze behandelingen tot vacuümpompsystemen, hormoontherapieën en chirurgische ingrepen. De implantatie van een penisprothese is ook een permanente oplossing voor patiënten voor wie medicamenteuze behandeling niet voldoende is. Naast deze behandelingsopties hebben aanpassingen in de levensstijl vaak een positief effect op de erectiele functie. Voorbeelden hiervan zijn optimale bloedsuikercontrole bij diabetici, lichaamsbeweging, nicotineontwenning en gewichtsvermindering bij patiënten met overgewicht.

De volgende behandelingsopties zijn beschikbaar voor erectiestoornissen:

  1. De selectieve fosfodiësterase-5-remmers (PDE-5-remmers) zijn over het algemeen de eerste behandelingsoptie. De vier goedgekeurde fosfodiësterase-5-remmers (avanafil, sildenafil, tadalafil en vardenafil) hebben vergelijkbare effecten, maar verschillen in farmacokinetiek en bijwerkingen. Remming van het PDE-5 enzym leidt tot een verbeterde en langer aanhoudende erectie.
  2. Als de PDE-5-remmers niet werken, kan een vacuümpomp worden gebruikt die bloed in de penis pompt. Dit vermindert ook de bloedstroom uit de penis. Mogelijke ongewenste bijwerkingen zijn pijn, gevoelloosheid, bloeden en moeite met klaarkomen.
  3. Andere behandelingsmogelijkheden zijn geneesmiddelen die vóór de geslachtsgemeenschap in het erectieweefsel van de penis worden geïnjecteerd (SKAT-therapie) of zetpillen met prostaglandine E1 die vóór de seks in de plasbuis worden ingebracht (MUSE-therapie). Het succespercentage van SKAT-therapie is ongeveer 70%. 41-68% van de patiënten stopt echter met de therapie - meestal al binnen de eerste 3 maanden.
  4. Als de hierboven genoemde therapieën niet helpen, bestaat de mogelijkheid van een chirurgische ingreep. Er kan bijvoorbeeld een penisprothese worden ingebracht. Deze methode wordt echter meestal als laatste optie gebruikt omdat deze permanent is. Het tevredenheidspercentage van mannen met een penisimplantaat is ongeveer 90%.
  5. Om psychologische oorzaken te verhelpen, kunnen seksuologische counselingsessies en ook psychotherapie helpen.

Prognose

Hoe eerder erectiestoornissen worden herkend en hoe eerder een adequate therapie wordt gestart, hoe beter de kansen op herstel. Omdat het gevoel van schaamte vaak overheerst bij de getroffenen, vermijden veel mannen echter om naar de dokter te gaan. Gemiddeld duurt het ongeveer anderhalf jaar voordat mannen met aanhoudende erectiestoornissen naar een specialist gaan.

(iStock / Evgeniia Medvedeva)

Erectiestoornissen worden meestal veroorzaakt door lichamelijke oorzaken en nemen toe met de leeftijd. Aangezien erectiestoornissen ook kunnen worden veroorzaakt door ernstige ziekten, moeten hart- en vaatziekten, diabetes en neurologische ziekten worden uitgesloten door gespecialiseerde artsen voordat een mogelijke therapie wordt toegepast.

Redactionele beginselen

Alle voor de inhoud gebruikte informatie is afkomstig van gecontroleerde bronnen (erkende instellingen, deskundigen, studies van gerenommeerde universiteiten). Wij hechten veel belang aan de kwalificatie van de auteurs en de wetenschappelijke achtergrond van de informatie. Zo zorgen wij ervoor dat ons onderzoek gebaseerd is op wetenschappelijke bevindingen.
Dr. med. univ. Moritz Wieser

Dr. med. univ. Moritz Wieser
Schrijver

Moritz Wieser is afgestudeerd in menselijke geneeskunde in Wenen en studeert momenteel tandheelkunde. Hij schrijft voornamelijk artikelen over de meest voorkomende ziekten. Hij is vooral geïnteresseerd in de onderwerpen oogheelkunde, interne geneeskunde en tandheelkunde.

Thomas Hofko

Thomas Hofko
Speler

Thomas Hofko zit in het laatste derde van zijn bachelor in de farmacie en is schrijver over farmaceutische onderwerpen. Hij is vooral geïnteresseerd in klinische farmacie en fytofarmacie.

De inhoud van deze pagina is een geautomatiseerde vertaling van hoge kwaliteit uit DeepL. De originele inhoud in het Duits vindt u hier.

Advertentie

Advertentie

Uw persoonlijke medicijn-assistent

afgis-Qualitätslogo mit Ablauf Jahr/Monat: Mit einem Klick auf das Logo öffnet sich ein neues Bildschirmfenster mit Informationen über medikamio GmbH & Co KG und sein/ihr Internet-Angebot: medikamio.com/ This website is certified by Health On the Net Foundation. Click to verify.
Medicijnen

Zoek hier onze uitgebreide database van medicijnen van A-Z, met effecten en ingrediënten.

Stoffen

Alle werkzame stoffen met hun toepassing, chemische samenstelling en medicijnen waarin ze zijn opgenomen.

Ziekten

Oorzaken, symptomen en behandelingsmogelijkheden voor veel voorkomende ziekten en verwondingen.

De getoonde inhoud komt niet in de plaats van de oorspronkelijke bijsluiter van het geneesmiddel, met name wat betreft de dosering en de werking van de afzonderlijke producten. Wij kunnen niet aansprakelijk worden gesteld voor de juistheid van de gegevens, aangezien deze gedeeltelijk automatisch zijn omgezet. Voor diagnoses en andere gezondheidskwesties moet altijd een arts worden geraadpleegd. Meer informatie over dit onderwerp vindt u hier.