Hydrocortison is een geneesmiddel uit de groep van de glucocorticoïden. Indicaties zijn onder meer bijnierinsufficiëntie, adrenogenitaal syndroom, hoge calciumgehalten in het bloed, schildklierontsteking, reumatoïde artritis, dermatitis, astma en COPD. Het is de behandeling bij uitstek voor bijnierinsufficiëntie. Het kan worden toegediend via de mond, plaatselijk of door injectie.
| Medicijn | Stof(fen) | Vergunninghouder |
|---|---|---|
| Plenadren 20 mg tabletten met gereguleerde afgifte. | Hydrocortison | Viropharma |
| Plenadren 5 mg tabletten met gereguleerde afgifte | Hydrocortison | Takeda Pharmaceuticals International AG Ireland Branch |
| Miconazolnitraat/hydrocortison J-C crème 20/10 mg/g, crème | Hydrocortison | Janssen-Cilag |
| Daktacort creme miconazolnitraat/hydrocortison 20 mg/g/10mg/g, creme | Hydrocortison | Janssen-Cilag |
| Solu-Cortef, poeder voor injectievloeistof 100 mg | Hydrocortison | Pfizer |
Hydrocortison werkt door zijn structurele gelijkenis met endogene glucocorticoïden. Ongebonden kan het het celmembraan binnendringen en zich dan met hoge affiniteit binden aan intracellulaire glucocorticoïdreceptoren.
Het ontstekingsremmende (anti-inflammatoire) effect wordt bereikt door in te grijpen in het zogenaamde arachidonzuurmetabolisme. Hydrocortison zorgt ervoor dat aan het einde van dit metabolisme minder prostaglandinen en leukotriënen worden aangemaakt. Deze zijn in belangrijke mate betrokken bij het ontstekingsproces van het menselijk lichaam.
Hydrocortison heeft een anti-allergisch effect door het vrijkomen van histamine te voorkomen en tegelijkertijd het aantal en de activiteit van bepaalde B- en T-lymfocyten te verminderen.
De absorptie en de biologische beschikbaarheid variëren naar gelang van de doseringsvorm. De plasma-eiwitbinding is ongeveer 90%. Het metabolisme vindt plaats in de lever en wordt gekatalyseerd door enzymen van de CYP450-familie. De uitscheiding vindt plaats via de nieren.
Bijwerkingen kunnen zijn: stemmingswisselingen, verhoogd risico op infecties en zwellingen.
Bij langdurig gebruik zijn de meest voorkomende bijwerkingen osteoporose, maagklachten, lichamelijke zwakte, blauwe plekken en gistinfecties.
Gebruik tijdens de zwangerschap wordt afgeraden.
LD50 (muis, intraperitoneaal): 150 mg-kg-1
| ATC-Code | A01AC03, A07EA02, C05AA01, D07AA02, D07XA01, H02AB09, S01BA02, S01CB03, S02BA01 |
| Moleculaire formule | C21H30O5 |
| Molaire massa (g·mol−1) | 362,47 |
| Fysieke toestand | solide |
| Smeltpunt (°C) | 212–213 |
| CAS-nummer | 50-23-7 |
| PUB-nummer | 5754 |
| Drugbank ID | DB00741 |
Advertentie
